ਸਾਹਿਤ

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹੈ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਬਨਾਉਣੇ ਚਾਹੁੰਦੀ।

ਔਰਤ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਬੌਧਿਕ ਪੱਧਰ ਤੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਦੋਸਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ 

ਔਰਤ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪੱਧਰ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਸੰਬੰਧ ਵੀ ਰੱਖੇਗੀ।

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਰੀਰਕ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਪਣਾ ਸਵੈਮਾਣ ਤਿਆਗ ਦੇਵੇਗੀ।

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਜੀਏਗੀ।

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦਾ ਸਾਥੀ ਮੰਨ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਗੁਲਾਮ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀ। ਉਹ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਤਹਿਤ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਉਚਿਤ ਅਨੁਚਿਤ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਵੇ ਪਰ ਮਾਨਸਿਕ ਦਬਾਅ ਤਹਿਤ ਅਜਿਹਾ ਕਰੇਗੀ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ।

ਔਰਤ ਜੇਕਰ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵੀ ਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਦਿੱਤੇ ਧੋਖੇ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਵੀ ਕੱਢ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਔਰਤ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੱਬ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਹਾਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਰੁਤਬੇ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਸੁੱਟ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਹੈ।

ਔਰਤ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਹੱਸ ਬੋਲ ਸਕਦੀ ਹੈ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਬੱਝਿਆ ਠੀਕ ਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ।ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਹੱਸਦੀ ਹੈ, ਵਿਹਾਰਕ ਸਾਂਝ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਔਰਤ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਪੁਰਸ਼ ਨਾਲ ਸੌਣਾ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਆਧਾਰ ਤੇ ਉਸਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਉਸਦੀਆਂ ਵੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਹਨ।

ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਸੰਧੂ

ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਦੇ ਪਰ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ  

ਤਾਂ ਫਿਰ ਜਾ ਕੇ ਸ਼ੇਅਰ ਬਣਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ।

ਮੁੜ ਕੇ ਬੰਦਾ ਆਪ ਸਿਆਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ 

ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨੂੰ ਧੋਖੇ ਖਾਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ  ।

ਅਸੀਂ ਸਕੂਲੋਂ ਕੱਲੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਸਾਂ  

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਲ ਲਿਆਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ  ।

ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਅੱਲ੍ਹਾ ਵਾਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ  

ਇਸ਼ਕ ਚ ਰੋ ਰੋ ਨੀਰ ਵਹਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ।

ਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਦੇਗਚਾ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਫਿਰ  

ਭੁੱਖਣ ਭਾਣੇ ਬਾਲ ਸੁਲਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ  ।

ਚੱਲ ਸੁਖਦੀਪ ਇਸ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਮੰਜ਼ਲ ਔਖੀ ਏ  

ਵੇਖੋ ਹੁਣ ਕੀ ਕੀ ਰੂਪ ਵਟਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ  ।

ਸੁਖਦੀਪ ਕੌਰ ਮਾਂਗਟ

9814156533

ਸੰਤੋਸ਼ ਦੇਵੀ..! ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਤਾਂ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੀ ਸੰਤੋਸ਼ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ।

       ਆਹ ਲਓ ਆਂਟੀ ਜੀ, ਤੁਹਾਡੀ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤਨਖ਼ਾਹ। ਕਹਿ ਕੇ ਕਲਰਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਇੱਕ ਪੈਕੇਟ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ।

          ਪਰ.... ਪਰ.....! ਸੰਤੋਸ਼ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣ ਲਈ ਹਿੱਲੇ।

          ਪਰ-ਪੁਰ, ਹਜੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਤਨਖ਼ਾਹ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਤੁਸੀਂ ਬੌਸ ਨਾਲ਼ ਕਰਿਓ। ਹਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਜਾਓ। ਹਜੇ ਮੈਂ ਬਾਕੀ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਦੇਣੀ ਹੈ। ਕਲਰਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆਂ ਕਿਹਾ।

             ਸੰਤੋਸ਼ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ੇਰ ਪੈਕੇਟ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਪੈਕੇਟ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ।

              ਆਂਟੀ, ਆਹ ਪੈਕੇਟ ਤਾਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਓ। ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ।

                ਹੁਣ ਸੰਤੋਸ਼ ਨੇ ਅਣਮੰਨੇ ਜਿਹੇ ਮਨ ਨਾਲ਼ ਪੈਕੇਟ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਕਾਹਲ਼ੀ ਨਾਲ਼ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ।

              ਕੀ ਹੋਇਆ? ਐਨੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਤਨਖ਼ਾਹ ਮਿਲਣ ਤੇ ਲੋਕੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਦੁੱਖੀ ਹੋ ਗਈ ਏਂ! ਨਾਲ਼ ਵਾਲ਼ੀ ਸਹੇਲੀ ਰਜਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।

              ਉਹ ਤਾਂ ਸੱਭ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ..... ਸੰਤੋਸ਼ ਗੱਲ ਕਰਦੀ- ਕਰਦੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ।

              ਪਰ!....ਪਰ ਕੀ? ਦੱਸ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਗੱਲ ਕੀ ਹੈ? ਰਜਨੀ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ।

              ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਨਖ਼ਾਹ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸੰਤੋਸ਼ ਨੇ ਮਨ ਪੱਕਾ ਕਰਕੇ ਇੱਕਦਮ ਕਿਹਾ।

                ਹੈਂ...!ਤੇਰੀ ਨਹੀਂ? ਮਤਲਬ ਇਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਹੈ? ਪਰ ਕੀਹਦੀ? ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ। ਤੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੱਸ। ਰਜਨੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈ।

             ਓ... ਹੋ! ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੈਨੂੰ? ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਪਤਾ ਕਿ ਪਿੱਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਮੈਂ ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਗਈ ਸੀ। ਤੇ ਇਹ ਪਿੱਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਹੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਹੈ। ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ? ਸੰਤੋਸ਼ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸਾਹੇ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ।

                ਅੱਛਾ! ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਹੈ। ਤੂੰ ਵੀ ਨਾ ਬੱਸ ਕਮਲ਼ੀ ਹੈਂ। ਓਦਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖਰਚੇ ਤੋਂ ਤੰਗ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਤੇ ਹੁਣ ਜੇ ਬੌਸ ਨੇ ਭੁਲੇਖ਼ੇ ਨਾਲ਼ ਤਨਖ਼ਾਹ ਦੇ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਹੈ? ਤੂੰ ਮਜ਼ੇ ਕਰ ਤੇ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਾਰਟੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਣੀ ਹੈ, ਸਮਝੀ! ਰਜਨੀ ਨੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।

            ਰਜਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਗਈ।         ਛੁੱਟੀ ਵੇਲ਼ੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਪੈਕੇਟ ਆਪਣੇ ਪਰਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਕਲਰਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸੌਂਪਦਿਆ ਕਿਹਾ, ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਮੈਂ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਤਨਖ਼ਾਹ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਕਹਿ ਕੇ ਬਿਨਾਂ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ਼ ਗਈ।

                ਮੋੜ ਹੀ ਆਈ ਫ਼ੇਰ! ਚੈਨ ਆ ਗਿਆ ਹੁਣ? ਰਜਨੀ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ।

          ਬਿਲਕੁੱਲ ਆ ਗਿਆ ਅੜੀਏ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮਨਾਇਆ ਪਰ ਆਹ ਅੰਦਰਲਾ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ। ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਹੱਸਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਪਰਸ ਚੁੱਕ ਘਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ।

ਮਨਜੀਤ ਕੌਰ ਧੀਮਾਨ, ਸ਼ੇਰਪੁਰ, ਲੁਧਿਆਣਾ,ਸੰ:9464633059

ਛੱਡ ਮਨ ਮਰਜ਼ੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਮਨਾਂ ਕੋਹੜੀਆ ਵੇ

ਤੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਮੱਚਣਾਂ ਏਂ

ਲੈਣੇਂ ਪੈਣੇ ਮੁੱਲ ਮੋਢਾ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ

ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਲੱਭਣਾ ਏਂ 

ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਗਿਆ ਜਹਾਨ ਉੱਤੋਂ

ਛੱਡ ਮਨਾਂ! ਆਪਾਂ ਕਾਹਨੂੰ ਕੰਮ ਕਾਜ ਛੱਡਣਾ ਏਂ

ਕਹਿ ਕੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨੇਂ ਨਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾਂ 

ਫਾਹਾ ਰਸਮਾਂ ਦਾ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਚ ਵੱਢਣਾ ਏਂ 

ਜੀਹਨੂੰ ਤੋਰਿਆ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਲ ਚਾਵਾਂ

"ਟਿੰਮ ਹੋਟਨ"ਓਹਨੇ ਨਾਂ ਛੱਡਣਾ ਏਂ 

ਇੱਕ ਵੀਕ ਬੱਸ! ਮਿਲੀ ਨਾਂ ਹੋਰ ਛੁੱਟੀ

ਪਾਅੜਾ ਨੱਕ ਨਮੂਜ ਨੂੰ ਕੱਢਣਾ ਏਂ 

ਜੇ ਨਾਂ ਰੁੱਕੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਵਾਨੀ ਜਾਣੋਂ

ਨਾਂ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਕੋਈ ਲੱਭਣਾ ਏਂ 

ਸੱਚ ਲਿਖਿਆ 'ਸਰਬ ਬਰਾੜ' ਤੂੰ ਤਾਂ

ਪਰ ਕਈਆਂ ਤੀਰ ਵਾਂਗੂ ਹਿੱਕ ਵਿੱਚ ਵੱਜਣਾ ਏਂ 

ਕੀ ਫੂਕਣਾ ਈਦ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਟੰਬਾ

ਕਦੋਂ ਹਾਕਮਾਂ ਸੁਰਤ ਨਾਲ ਗੱਜਣਾਂ ਏਂ

ਕਦੋਂ ਆਊਗੀ ਉਡੀਕਾਂ ਓ ਰੁੱਤ ਬੈਠੀ

ਪੰਜਾਬ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਜਦ ਵੱਜਣਾਂ ਏ

ਲੇਖਕ:-ਡਾ.ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਬਰਾੜ ਮੋਗਾ 

ਪੈਸੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਗਿਫ਼ਟ ਨਾ ਮੰਗਾਂ

ਪਰ ਮੰਗਣੋਂ ਭੋਰਾ ਨਾ ਸੰਗਾਂ

ਦੇ ਦਿਓ ਬਸ ਦਿਲੋਂ ਦੁਆਵਾਂ

ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਜਿਉਂਦੀ ਜਾਵਾਂ।

ਵਧੀਆ ਲਿਖ-ਲਿਖ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਵਾਂ

ਪਿਆਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਪਾਉਂਦੀ ਜਾਵਾਂ

ਵਧੀਆ ਲੰਘਿਆ ਸਾਥ ਤੁਹਾਡਾ

ਅੱਗੋਂ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਜਾਵਾਂ।

ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ "ਕੰਮੋ" ਸਭਦੀ

ਧੁਰ ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਖੈਰ ਮਨਾਵਾਂ

ਜਿੰਦਗੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ

ਹਰ ਪਲ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਵਾਂ।

ਕਰਮਜੀਤ ਕੌਰ,ਸ਼ਹਿਰ-ਮਲੋਟ

ਜਿਲ੍ਹਾ -,ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ, ਪੰਜਾਬ

ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,
ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ
ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘਰ ਤੱਕ,
ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਦੌੜਨਾ, 
ਜਦੋਂ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੇ ਲਹੁ ਦੇ ਛਿਟੇ 
ਛਿੜਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਤਨ ਤੇ,
ਮੈ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਚੀਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ,
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ, ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਜਦੋਂ
ਰੋਕ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਤੇ
ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ,
ਮੈਂ ਤੜਫ ਉਠਦੀ ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਣਦੇਖੇ ਰਾਹਾਂ ਚ ਭੜਕਦਾ ਦੇਖ ਪਰ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ,
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
 ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,
ਮੈਂ ਸੁਣ ਨਹੀ ਸਕਦੀ ਉਹ ਚੀਕਾਂ,
ਜੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਚ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ
ਤੇ ਖੜੇ ਕਿਸੇ ਵਾਹਨ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਪਰ ਮੈਂ ਕਿੰਝ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ,
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ, ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,
ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਭੱਦਰ ਪੁਰਸ਼,
ਸਾਫ਼ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਲੀੜੇ,
ਫਿਰ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ
ਰੂੜੀ ਸਮਝਕੇ ਖਰਾਬ ਕਰ ਜਾਂਦਾ,
 ਪਰ ਮੈਂ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,
ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਸਵਾਰ ਜਾਂਦੇ,
ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ, ਲੁਕ ਨਹੀਂ
ਥੁਕ ਜਿਹਾ ਲਾਕੇ, ਮੈਂ ਫਿਰ ਚਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ
ਖਮੋਸ਼ ਜਿਹੀ ਰਹਿਕੇ,
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
 ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,
ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤ ਕਰਕੇ,
ਬਣੇ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਸੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਲੰਘਣ ਲਈ,
ਖਮੋਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਕਈ ਵਾਰ,
ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਹੂਟਰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ,
ਪਰ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ,
ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗੂੰਗੀ ਤੇ ਬਹਿਰੀ, ਪੈਂਡੂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ,
ਸਰਕਾਰੀ ਸੜਕ ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਕੱਚੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਕੜਕ ਹਾਂ,

ਇੰਜ.ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਰਾਮਨਗਰ
9417990040

ਕਾਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ ਖੇਖਣ ਕਰਦਾ,
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਸੀ, ਮਿੱਟੀ ਹੋਇਆ,
ਹੁਣ ਮੈਂ ਯਾਰਾਂ ਫੌਤ ਜੋ ਹੋਇਆ,
ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਕਿਓਂ ਕੁਰਲਾਵੇ,
ਫੜ ਫੜ ਮੋਢਾ ਪਿਆ ਜਗਾਵੇ,
ਮਲ ਮਲ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਨੁਹਾਉਕੇ ,
ਸੁਹਣੇ ਸੁਹਣੇ ਵਸਤਰ ਪਾਕੇ
ਫਿਰ ਵੀ ਠਸ ਤੋਂ ਮਸ ਨਾ ਹੋਇਆ ,
ਕਾਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ ਖੇਖਣ ਕਰਦਾ,
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਸੀ, ਮਿੱਟੀ ਹੋਇਆ,
ਮੋਢੇ ਚੱਕ ਲੈ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ,
ਲਾਕੇ ਤੀਲੀ ਮੁੜਿਆ ਆਉਂਦਾ,
ਮਿਲਣਾ ਕਿਥੇ ਰੂਹਾਂ ਬਣਕੇ,
ਉਡ ਗਿਆ ਬੇਲੀ ਧੂਆਂ ਬਣਕੇ ,
ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਤੈਥੋਂ ਮੋੜ ਨਾ ਹੋਇਆ,
ਕਾਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ ਖੇਖਣ ਕਰਦਾ,
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਸੀ, ਮਿੱਟੀ ਹੋਇਆ,
ਹੁਣ ਮੈਂ ਯਾਰਾਂ ਫੌਤ ਜੋ ਹੋਇਆ,
ਮਿੱਟੀ ਕਿਥੇ ਧਰ ਆਇਆ, 
ਪਾਣੀ ਗੰਧਲਾ ਕਰ ਆਇਆ,
ਮੜੀ ਤੇ ਦੀਵਾ ਬਲਦਾਂ ਦਿਸਦਾ
ਤੂੰ ਨੀ ਸੱਜਣਾ ਟਲਦਾ ਦਿਸਦਾ,
ਹੁਣ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਔਸੀਆਂ ਪਾਉਂਦਾ,
ਕਿਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ ਖੀਰ ਖੁਆਉਂਦਾ,
ਹਜ਼ਮ ਨਾ ਆਈ ਖੰਡ ਕਾਜ਼ੀ ਨੂੰ,
ਛੱਡ ਯਾਰਾਂ ਪਖੰਡ ਬਾਜ਼ੀ ਨੂੰ,
ਤੁਰ ਗਿਆ ਤੋਂ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ,
ਕਾਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ ਖੇਖਣ ਕਰਦਾ,
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਸੀ, ਮਿੱਟੀ ਹੋਇਆ,
ਹੁਣ ਮੈਂ ਯਾਰਾਂ ਫੌਤ ਜੋ ਹੋਇਆ,

ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਰਾਮਨਗਰ
9417990040

ਕਰਕੇ ਮੁੱਛਾਂ ਕੁੰਢੀਆਂ ਅਫਸਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ,

ਕਲਮ-ਛੋੜ ਹੜਤਾਲ ਤੇ ਕੰਮ ਠੱਪ ਕੀਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ।

ਰਿਪੋਰਟ ਮਿਲਣ ਤੇ ਦਬਕਾ ਮਾਰਿਆ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ  ਨੇ,

ਵਾਹਣੀਂ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਅਫਸਰ ਸਿਰਕੱਢ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ।

ਕੁਝ ਅਫਸਰਾਂ ਸਕੀਮ ਬਣਾਈ ਹੜਤਾਲ ਦੀ,

ਬਾਕੀ ਦਿਆਂ ਯੁਗਤ  ਲਾਈ ਵਗਦੀ ਗੰਗਾ ਚ ਨਹਾ ਲਈਏ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇਨਕਲਾਬ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਹੋਗੀ,

ਝੱਗ ਵਾਂਗੂੰ ਬਹਿ ਗਈ ਜੁੰਡਲੀ,ਕਿਤੇ ਦਾਲ-ਫੁਲਕਾ ਨਾ ਗੰਵਾ ਬਹੀਏ ।

ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਭੇਤ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਊ, ਕਾਲੀ ਭੇਡ ਦਾ,

ਕੌਣ ਹੈ ਖੇਤ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ।

ਆਪਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਭੁਗਤ ਰਿਹਾ ,

ਹੁਣ ਕੋਈ ਨਾ ਰਿਹਾ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ।

ਗ਼ਲਤ ਸੋਚਵਾਲੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਾ ਛੱਡ ਕੇ 

ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਪੱਟ ਰਹੇ।

ਉਹਨਾਂ ਆਪੇ ਹੀ ਇਸ ਥੱਲੇ ਦੱਬ ਜਾਣਾ ,

ਚਾਹੁਣ ਜਿਹੜੇ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਪੱਤ ਨਾ ਰਹੇ।

ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਤੂਰ

ਪਿੰਡ ਕੁਲਬੁਰਛਾਂ ਜ਼ਿਲਾ ਪਟਿਆਲਾ

ਫੋਨ ਨੰਬਰ  :  9878469639

ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ,

ਵਿਰੋਧੀ  ਧਿਰ  ਕਦੀ  ਤੋੜਨ ,

ਤੇ ਕਦੀ ਜੋੜਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ।

ਦੇਸ਼ ਨੇ ਜੇ ਹੁਣ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਹੈ ਫੜੀ ,

ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁੱਟੀ ਅੱਖ  ਨ੍ਹੀਂ ਭਾਉਂਦੀ ।

ਰਾਹੁਲ  ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਚੜ੍ਹੇ ਘੋੜੀ ,

ਸੱਜ ਧੱਜ ਕੇ ਸਰਵਾਲਾ ਬਣਕੇ ।

ਪਰ ਮੋਦੀ ਜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਚੰਗੀ ਨ੍ਹੀਂ ਲੱਗੀ,

ਮੇਰੀ ਰੀਸ ਕਿਉਂ ਕਰੇ ਹਵਾਲਾ ਬਣ ਕੇ ।

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਮੰਜੀ ਠੋਕ ਦਿਉਂ,

ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਚਾਹਵਾਲਾ ਬਣਕੇ ।

ਤੁਸੀਂ ਨ੍ਹੀਂ ਬੋਲਦੇ  ਮੋਦੀ ਸਾਹਬ,

ਤੁਹਾਡੇ  ਚ  ਠਾਣੇਦਾਰ  ਬੋਲਦਾ ।

ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਵਿਚਾਰਾ ਮੱਸੋਸਿਆ ਬੈਠਾ ,

ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਫੋਲਦਾ।

ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੱਗੋਂ ਤੇਹਰਵੀਂ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ,

ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ, ਟੋਲ ਖੋਲਦਾ ।

ਰਾਹੁਲ ਦਾਹੜੀ ਵਧਾ ਕੇ ਪੱਗ ਬੰਨ ਲਈ ,ਕਹਿੰਦਾ ਜੁੜ ਗਿਆ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਮੇਰੇ ਹੱਕ ਚ ਬੋਲਦਾ ।

ਮੋਦੀ ਸਾਹਿਬ ਫੂਕ ਛੱਕ ਗਏ ,

ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਰੀ ਯੂਐਨਓ ਮੇਰੀ ।

ਪੂਤਿਨ  ਮੇਰਾ, ਅਰਦੋਗਨ ਮੇਰਾ ,

ਬਾਕੀ  ਦੁਨੀਆਂ  ਬਥੇਰੀ ।

ਵਾਨਰ ਸੈਨਾ ਵਾਂਗਰ ਪੂੰਛ ਨੂੰ,

ਅੱਗ ਲਾ ਕੇ ਢੰਡੋਰਾ ਪਿੱਟਣਾ ,

ਕਿਥੋਂ ਦੀ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਹੈ ਚੰਗੇਰੀ ।

ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਉਤਾਰਕੇ ,

ਬੀਜੇਪੀ ਬਣੂੰਗੀ ਤਾਜ਼ੀ ਲਵੇਰੀ ।

ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਤੂਰ

ਪਿੰਡ ਕੁਲਬੁਰਛਾਂ ਜ਼ਿਲਾ ਪਟਿਆਲਾ

ਫੋਨ ਨੰਬਰ  :  987846963