ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ,
ਸੁਭਾ ਉਠਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾਵਾਂ,
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹਾਵਾਂ,
ਦੁੱਧ ਸਾਰਾ ਡੇਹਰੀ ਲੈ ਜਾਂਦੇ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਤਾਂ ਚਾਹ ਵੀ ਮੁੱਕੀ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ।
ਰੋਟੀ ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਮਿਲਦੀ,
ਨੂੰਹ ਰਾਣੀ ਰਹੇ ਰੋਟੀਆਂ ਗਿਣਦੀ,
ਸਬਜ਼ੀ ਭਾਜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁੱਕੀ,
ਫਿਰ ਵੀ ਬਾਪੂ ਗੱਲ ਘਰ ਦੀ ਠੱਪੀ,
ਚੋਪੜੀ ਮੰਗਾਂ ਤਾਂ ਮਿਲਦੀ ਸੁੱਕੀ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ।
ਸੌਦੇ ਪੱਤੇ ਦੀ ਲਿਸਟ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ,
ਕੁਝ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਜਾਂਦੀ,
ਬਾਪੂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਰਿਹਾ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਂਦਾ,
ਧੀਆ, ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਪੈਸਾ ਕਿਥੋਂ ਆਉਂਦਾ,
ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਮੈਂ ਇਕ ਦੁੱਕੀ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ।
ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਨਿਆਣੇ ਖਿਡਾਵੇ,
ਕਦੇ ਸਕੂਲ ਕਦੇ ਟਿਊਸ਼ਨ ਛੱਡ ਆਵੇ,
ਫਿਰ ਵੀ ਨੂੰਹ ਬੁੱਢੇ ਤੋਂ ਅੱਕੀ,
ਸਾਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਬਾਪੂ ਤੋਂ ਦੁੱਖੀ,
ਕਿਸੇ ਨਾ ਗੱਲ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੱਝੀ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ।
ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੋਈ,
ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸਮਝੇ ਬੋਝ ਹਰ ਕੋਈ,
ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਸੁੱਤਾ,
ਇਹ ਗੱਲ ਹਰ ਮੈਂਬਰ ਹੈ ਕਹਿੰਦਾ,
ਸਿੰਘਪੁਰੀਆ ਕਹੇ ਇਹ ਗੱਲ ਕੱਚੀ,
ਉਂਝ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੁਖੀ।
ਸਭ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਇਹੋ ਸੁਨੇਹਾ,
ਮਾਂ ਪਿਉ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਤੇਰਾ,
ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣ,
ਘਰ ਵਿਚ ਸਦਾ ਬਰਕਤਾ ਪੈਣ,
ਖੱਟ ਲਉ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅਸੀਸਾਂ,
ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕਹੇ ਇਹ ਗੱਲ ਪੱਕੀ,
ਫਿਰ ਬਣਨਗੇ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਮੁਖੀ
ਫਿਰ ਬਣਨਗੇ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਮੁਖੀ।
ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕਾਹਲੋ
ਸਿੰਘਪੁਰਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ
