1..ਸਵਾਰਥ ਛੱਡ ਕੇ ਮੱਦਦ ਕਰੀਏ,
ਦੁਖੀ ਲਾਚਾਰ ਬਿਮਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਹਰ ਥਾਂ ਫ਼ਤਿਹ ਨਸੀਬ ਹੁੰਦੀ ਏ,
ਸਾਡੇ ਤਰਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ।
ਸ਼ੋਹਰਤ ਦੌਲਤ ਮਗਰ ਨਹੀਂ ਭੱਜਦੇ,
ਸਬਕ ਗ਼ਲਤਿਓਂ ਲੈਂਦੇ ਆਂ।
ਗਹਿ ਗੱਡਵੀਂ ਸਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ,
ਕਾਇਮ ਸਿਦਕ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ।
2...ਨਹੀਂ ਅੜਿੱਕਾ ਬਣ ਸਕਦੀ,
ਮਜ਼ਬੂਰੀ, ਮੁਸ਼ਕਲ ਰਾਹਾਂ ਦਾ।
ਵਿੱਚ ਮੈਦਾਨਾਂ ਆ ਕੇ ਪਰਖੀਏ,
ਜ਼ੋਰ ਡੌਲਿਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦਾ ।
ਚੰਡੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ,
ਭਾਰੀ ਕਾਫ਼ਲਿਆਂ ਤੇ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ ।
ਗਹਿ ਗੱਡਵੀਂ ਸਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ,
ਕਾਇਮ ਸਿਦਕ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ ।
3..ਸਾਦਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹੀਏ ਹਰਦਮ,
ਭੁੱਲਦੇ ਨਹੀਂ ਔਕਾਤ ਬਈ।
ਸਭਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਕਰੀਏ ਦੁਆਵਾਂ,
ਉੱਠ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਭਾਤ ਬਈ।
ਮੈਂ -ਮੈਂ ਨਹੀਂਂ ਕਰਦੇ,
ਹਰ ਪਲ " ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ" ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਗਹਿ ਗੱਡਵੀਂ ਸਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ,
ਕਾਇਮ ਸਿਦਕ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ ।
4....ਥੁੜਕੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦੇ,
ਆਪਾਂ ਹਿੰਮਤ ਯਾਰ ਬਣਾ ਲਈ ਏ ।
ਮਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਘਬਰਾਉਂਦੇ ,
ਜੈਕਟ ਨਿਡਰਤਾ ਦੀ ਪਾ ਲਈ ਏ ।
ਜ਼ੁਲਮ ਨਹੀਂ ਜਰਦੇ ,
ਘਾਟਿਆਂ ਤਾਈਂ ਹੱਸ ਹੱਸ ਸਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਗਹਿ ਗੱਡਵੀਂ ਸਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ,
ਕਾਇਮ ਸਿਦਕ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ।
5..ਧੂਰਕੋਟੀਏ ਮੁੱਲ ਪਾਈਏ ,
ਪੱਗ ਵਟਾਈ ਦਾ।
ਬੇ-ਗੁਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂਓ ,
ਜਗਦੀਪ ਹੱਥ ਮਿਲਾਈ ਦਾ।
ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ,
ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਲਾ ਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਗਹਿ ਗੱਡਵੀਂ ਸਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ,
ਕਾਇਮ ਸਿਦਕ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ।
ਲੇਖਕ :-ਜਗਦੀਪ ਧੂਰਕੋਟੀਆ।
ਰਾਹੀਂ:- ਪੱਤਰਕਾਰ ਡਾ ਮਿੱਠੂ ਮੁਹੰਮਦ।