ਤੂਫਾਨਾਂ ਜਿਹੀ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਲੱਗਦੀ ਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ। ਸੁਣ ਰਹੀ ਏ ਆਵਾਜ਼, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹਵਾ ਦੇ ਸ਼ੂਕਣ ਦੀ। ਪਤਝੜ ਦੇ ਪੱਤੇ ਕਰ ਰਹੇ ਉਡੀਕ, ਕੀ ਪਤਾ, ਕਿਹੜਾ ਬਰਬਰੋਲਾ, ਕਦੋਂ ਉੜਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵੇ, ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਛਿਪੇ ਹੋਏ ਅਰਮਾਨ।
✍️ਜਸਵੰਤ ਕੌਰ ਬੈੰਸ,ਲਿਸਟਰ, ਯੂ ਕੇ
