ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੱਥੀਂ ਲਿਖੀ ਬੇ-ਵਕਤੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹਾਂ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਧੂਰਾ ਛੱਡ, ਤੂੰ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਜੜ੍ਹਤ ਦਾ ਇੱਕ ਐਸਾ ਸੱਚ ਹਾਂ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, ਤੂੰ ਖ਼ੁਦ ਚੁੱਪ ਬਹਿ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਚੋਂ ਉੱਠੀ ਐਸੀ ਉਮੰਗ ਹਾਂ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਵੱਲ ਵੱਧਦਾ ਦੇਖ, ਤੂੰ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਰਾਖ਼ ਵਿੱਚ ਦੱਬੀ ਉਹ ਚਿਣਗ ਹਾਂ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਦਗਦਾ ਦੇਖ, ਤੂੰ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨੂਰ ਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਉਹ ਕਿਰਨ ਹਾਂ
ਜਿਸ ਦੀ ਚਮਕ ਦੇਖ, ਤੂੰ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਬਹਿ ਗਿਆ
ਅੰਜੂ ਸਾਨਿਆਲ
