You are here

ਦੋ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ✍️ਜਸਵਿੰਦਰ ਸ਼ਾਇਰ "ਪਪਰਾਲਾ "

ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਸਮਿਆਂ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ।
ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਝਾਂਜਰ ਹੈ ਪਰ ਝਣਕਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ ਤਾਂ ਫੇਰ ਜਾ 
ਸੱਜਣ ਜਾਂਦੇ ਛੱਡ ਕੇ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਗ਼ਮਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਜਿੰਦਗਾਨੀ  ਨੀ
ਸੁੰਦਰ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੇ ਕਰ ਖਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਤਨਹਾਈ ਹੈ ਫੁੱਲ ਖਿੱਲੇ ਨੇ ਬਗੀਚੇ ਚ ਵਥੇਰੇ 
ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਨੇੜੇ ਜੇ ਦਿਲਦਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਸੇਜ ਕੰਡਿਆਂ ਦੀ ਬਹਿ ਗਿਆ ਮੈਂ ਡਾਹ ਕੇ 
ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ।

ਮੰਨਿਆ ਕੀ ਬੰਦੇ ਦਾ ਬੰਦੇ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾ 
ਪਰ ਔਰਤ ਤੋਂ ਵਗੈਰ ਤਾਂ ਸੰਸਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਦਰਿਆਂ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਲੱਖਾਂ ਡੂੰਘਾਂ 
ਬਿਨਾਂ ਚੱਪੂਆਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ।

ਸੁੰਨੀ ਸੁੰਨੀ ਪਈ ਏ ਅੱਜ ਇਹ ਮਹਿਫਿਲ 
ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਮਹਿਫਿਲ ਚ "ਸ਼ਾਇਰ "ਨਹੀਂ ।

 

2) ਕਬਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ 

ਛੁੱਪ ਛੁੱਪ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ।
ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਪਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹਾਸੇ ਲੈ ਗਈ ।

ਸ਼ਰੇਆਮ ਰੋਵਾਂ ਤਾਂ ਲੋਕੀਂ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸਦੇ ਨੇ 
ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਰੋਵਾਂ ਤਾਂ ਲੋਕੀਂ ਪਾਗਲ ਦੱਸਦੇ  ਨੇ ।

ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਚ  ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸੋਇਆ ਨਹੀਂ ।
ਲੋਕੀਂ ਸਮਝਣ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਚ ਰੋਇਆ ਨਹੀਂ ।

ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੀ ਨਾ  ਕੋਈ ।
ਮੇਰੀ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਅੱਖ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਰੋਈ ।

ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਕੇ ਮੈਥੋਂ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਦਰਦ ਦਿਲ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।

ਸੱਚੀ ਮਿਸਾਲ ਬਣ ਜਾਣਾ ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ।
ਕਬਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡੇਰਾ ਲਾ ਲਾਇਆ"ਸ਼ਾਇਰ "

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸ਼ਾਇਰ "ਪਪਰਾਲਾ "
9996568220