ਕਵਿਤਾ - ਜੂਠੀ
ਮੈਂ
ਤੇ ਵੱਸ ਮੈਂ
ਉਹਦੇ ਲਈ
ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਲੱਗਦਾ
ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੋਊ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ
ਇੱਕ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਵਰ੍ਹਾ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ
ਜਦ ਕਿਧਰੇ
ਗੱਲ ਨਾ ਹੁੰਦੀ
ਦੋ ਜਿਸਮ
ਇੱਕ ਜਾਨ
ਬਣ ਜੋ ਚੁੱਕੇ
ਦੂਰ ਹੋਣ ਦੀ
ਗੱਲ ਤਾਂ
ਦੂਰ ਤੱਕ
ਕਦੇ ਛਿੜੀ ਨਹੀਂ
ਮੇਰੀ
ਝਾਂਜਰ ਦੇ ਬੋਲ
ਸਾਹ ਸੂਤ ਛੱਡਦੇ
ਪੀਂਘ
ਚੜੀ ਜੋ ਹੋਈ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਲੱਜ ਨਾਲ
ਮੈਨੂੰ
ਹੀਰ ਆਖਣ ਵਾਲਾ
ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ
ਝੂਠਾ ਪਾ ਗਿਆ
ਤੇ ਉਹਦਾ
ਲਹਿਜ਼ਾ ਬਦਲ ਗਿਆ
ਮੈਨੂੰ
ਜੂਠੀ ਕਰਦਿਆਂ।
ਕਵੀ - ਗੋਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ‘ਬਰੜ੍ਹਵਾਲ’
